نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
ناراحتی روزنامه اصلاح‌طلب از تصمیم دولت برای پرداخت وام بدون ضامن به مردم!
سرویس سیاسی-
روزنامه اعتماد روز گذشته در گزارش اقتصادی خود با عنوان «تبعات تورمی هجوم وام بدون ضامن به بازارها» نوشت: «به نظر مي‌رسد پس از روي كار آمدن دولت سيزدهم، سيستم بانكي جذابيت بيشتري براي سياستگذاران و تصميم‌گيران پيدا كرده؛ چراكه پس از تكليف بانك‌ها به ارايه تسهيلات 360 هزار ميليارد توماني به طرح نهضت ملي مسكن، در اقدامي ديگر قرار است نظام بانكي وام زير 100 ميليون تومان بدون ضامن به واجدين شرايط بدهد. هرچند مشخص نشده كه شبكه بانكي تا چه ميزان اعتبار به اين اقدام جديد دولت قرار است اختصاص دهد، اما اين اتفاق مي‌تواند قدري از مشكلات و موانع بر سر راه دريافت وام براي متقاضيان را كاهش دهد، اما به همان ميزان مي‌تواند به صف متقاضياني كه داراي شرايط اعلامي هستند، بيفزايد.»
این روزنامه همچنین نوشت: «رقم وام بدون ضامن به‌گونه‌ای نیست که افراد خودرو یا مسکن بخرند اما به‌اندازه‌ای هست که بتواند به ناترازی بانک‌ها دامن زده و وضعیت تورمی را تشدید کند.
گفتنی است روزنامه اصلاح‌طلب درحالی از حذف فرآیند پیچیده اعطای وام خُرد عصبانی شده که همواره در برابر اعطای وام‌های چند هزار میلیارد تومانی بدون ضمانت در دولت روحانی، سکوت کرده است.
ایستادگی جریان اصلاح‌طلب در برابر طرح‌های حمایتی از اقشار کم‌درآمد تازگی ندارد و اخیراً نیز روزنامه جمهوری نوشته بوده دریافت مالیات از خانه‌ها و باغ ویلاهای لوکس به یک انفجار اجتماعی بزرگ منجر می‌شود!
بی‌قراری مدعیان اصلاحات برای گرا دادن به تحریم‌کنندگان!
روزنامه شرق روز گذشته در سرمقاله خود نوشت: «قراردادی که با چین برای مدت 25 سال امضا و در سفر اخیر وزیر امور خارجه اجرای آن شروع شده، از آن دست تصمیماتی است که مردم از متن و مفاد آن بی‌اطلاع هستند.»
این روزنامه همچنین نوشت: «جالب است به گفته مسئولان وزارت امور خارجه، این طرف چینی است که بر پنهان‌بودن مفاد توافق‌نامه تأکید و اصرار دارد. پرسش واقعی این است که چرا طرف چینی اصرار دارد متن و مفاد توافق‌نامه یا هر اسم و عنوان دیگری که به آن داده می‌شود، در اختیار مردم قرار نگیرد؟ طرف چینی نمی‌تواند برای ایران تعیین تکلیف کند و طرف ایرانی هم اجازه ندارد توافقی را هرچند صد در صد به نفع ایران باشد، پنهانی منعقد کند. قانون اساسی چنین اجازه‌ای نداده است. به چند اصل از اصول قانون اساسی اشاره می‌کنم. براساس اصل 77، عهدنامه‌ها، مقاوله‌نامه‌ها، قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.»
نکته قابل تامل این است که آیا این طیف نمی‌داند چرا چنین تصمیمی گرفته شده و چرا از قضا طرف چینی بیشتر بر مخفی ماندن مفاد این قرارداد تاکید داشته است؟!
هم ایران و هم چین مورد دشمنی آمریکا هستند و صدالبته ایران خیلی بیشتر. تاکنون نیز بسیاری از شرکت‌های چینی به دلیل همکاری اقتصادی با ایران مورد تحریم و جریمه از طرف آمریکا واقع شده‌اند. طبعا وقتی اولا بیم اعمال تحریم و جریمه علیه شرکت‌های چینی وجود دارد و نیز اینکه دشمنان قسم خورده ایران مترصد این هستند که مسیرهای باز شده برای اقتصاد کشورمان را مسدود نمایند و یا در مسیر آن سنگ‌اندازی کنند دو طرف قرارداد سعی در پنهان ماندن مفاد آن داشته باشند. ضمن آنکه این چین است که نگران اعمال تحریم و جریمه علیه شرکت‌های خود است چرا که اساسا ظرف تحریم‌های ایران پر شده است.
اصلاح‌طلبان در مقاطع مختلف (مانند زمانی که کشور بحبوحه اغتشاش‌های پس از انتخابات سال 88 قرار داشت) به غربی‌ها و علی الخصوص آمریکایی‌ها گرای تحریم داده‌اند و گویا اکنون هم بی‌قرار بی‌اثرکردن رویکرد دولت در خنثی سازی تحریم‌ها هستند.
در رویکرد تعامل با شرق هم چاره‌ای جز توافق با آمریکا نداریم!
روزنامه آرمان روز گذشته گفت‌و‌گویی با یک اقتصاد‌دان منتشر کرد که وی در پاسخ به این سؤال که «دولت درحالی‌که رویکرد نگاه به شرق خود را تقویت کرده به‌موازات آن مذاکرات هسته‌ای با کشورهای غربی را نیز دنبال می‌کند. درصورتی‌که مذاکرات به نتیجه برسد و قراردادهای اقتصادی ایران با کشورهایی مانند چین و روسیه نیز منعقد شود آیا می‌توان شرایطی را پیش‌بینی کرد که تغییرات محسوسی در وضعیت اقتصادی مردم شکل بگیرد؟» گفته است: «موضوع برجام با رویکرد نگاه به شرق دولت دو موضوع متفاوت است و باید به‌صورت جداگانه مورد بحث قرار بگیرد. در شرایط کنونی موضوع برجام به نقطه‌ای رسیده که طرفین چاره‌ای به‌جز توافق ندارند.»
گفتنی است طی ۸ سال گذشته دولت برآمده از جریان مدعی اصلاحات بسیاری از امکانات و ظرفیت‌های کشور را به پای مذاکره با آمریکا ریخت و جز تحمیل خسارت‌های فراوان به مردم و نظام دستاورد دیگری به ارمغان! نیاورد. هدف از مذاکرات، لغو تحریم‌ها بود ولی نه فقط هیچ تحریمی لغو نشد بلکه علاوه‌بر نابودی ارزش پول ملی، افزایش فقر، رشد وحشتناک نقدینگی، نابودی اقتصاد و معیشت مردم، افزایش چند صد درصدی قیمت‌ها و... صدها تحریم جدید نیز به تحریم‌های قبلی اضافه شد.
این طیف پاسخ نمی‌دهد که مگر در همین دولت قبل با آمریکا مذاکره نشد!؟ این مذاکره چه نتیجه‌ای به بار آورد!؟ آیا همان‌طور که دولتمردان قبل تاکید کرده بودند، هم چرخ سانتریفیوژ‌ها چرخید و هم چرخ کارخانه‌ها!؟ آیا آنچنان رونقی ایجاد شد که مردم دیگر به پول یارانه نیاز ندارند!؟ آیا ارزش هر دلار، یک هزارتومان شد!؟ آیا امضای وزیر خارجه آمریکا تضمین بود!؟
مشکلات امروز به ارث رسیده به دولت سیزدهم نتیجه اعتماد و مذاکره و توافق با آمریکاست. اما اصلاح‌طلبان با بی‌اخلاقی و به‌رغم این تجربه پرخسارت و بی‌فایده همچنان به پیمودن مسیر پر خسارت ۸ سال گذشته در دولت جدید اصرار دارد.
سند دیگری بر نفاق مدعیان اصلاحات، توافق موقت از تنها راه تا تله!
طیف مدعی اصلاح‌طلبی که به صورت پرحجم و مؤکد توافق موقت را تنها راه پیش روی ایران عنوان می‌کردند، چند روز است که آن را به مثابه تله معرفی می‌کنند! چرا که این پیشنهاد را روسیه به ایران داده است!
به عنوان نمونه، روزنامه آرمان ملی روز گذشته طی مطلبی درباره توافق موقت آورده است: «هدفی که روسیه از رهگذر ارائه این پیشنهاد دنبال می‌کند، اغوای ایران و همچنین قراردادن آن در نقطه ضعف و جایگاهی که نتواند از پیشرفت برنامه‌های هسته‌ای خود به منزله موازنه وحشت و تهدید در امتیاز گرفتن از غرب در مذاکرات وین استفاده کند.»
آرمان همچنین دیروز یادداشتی را با عنوان «تله‌ای به نام «توافق موقت» منتشر کرد. از مدعیان اصلاحات باید پرسید اگر توافق موقت تنها راه ایران است، چطور با کشیدن پای روسیه به این میان، می‌شود تله؟!