یک روزنامه حامی برجام می‌گوید: مخالفان احیای برجام، ترامپ‌های داخلی هستند.

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله‌ای نوشت: اکنون که هیئت مذاکره‌کننده برجامی کشورمان با حمایت همه‌جانبـه و یکپارچه مسئولان نظام برای حل اختلافات و احیـای برجام و لغو تحریم‌ها مصمم است، همه باید از این هیئت حمایت کنند. وارد ساختن ایرادهای شکلی و لفظی و بازگشت به گذشته افراد و مواضع ضدبرجامی آنها در شرایط کنونی نه تنها مفید نیست بلکه زیانبار است. کسی انتظار زیر پا گذاشته شدن اصول و منافع و مصالح کشور و ملت به‌خاطر رسیدن به توافق برای احیای برجام و لغو تحریم‌ها را ندارد. هیئت مذاکره‌کننده برجامی نیز به هیچ وجه چنین قصدی ندارد. تصمیم نظام اینست که با حفاظت از اصـول و آرمان‌ها و منافع و مصالح کشور و ملت، اختلافات موجود حل شـوند، احیای برجام محقق شود و به لغو تحریم‌ها منجـر گـردد. این، یک تصمیم درست است که جامعه ما امروز نیازمند آنست و مسئولان مذاکرات می‌توانند با تدبیر و درایت و در نهایت عزت آن را محقق سازند. 

نگاهی به صف مخالفین خارجی مذاکرات برجامی و مقایسـه همسـانی آنهـا بـا مخالفيـن داخلی این مذاکرات، نکته بسیار قابل تأملی را نشان می‌دهد که می‌تواند مایه عبرت باشد. یکی از تأمل‌برانگیزترین نکات مربـوط بـه ماجـرای برجام همین است که صهیونیست‌ها و سـران ارتجـاع عـرب بـا برجام مخالـف بودنـد، اکنون نیز با احیای برجـام مخالفند و اصـولا آنها بودنـد که ‌ترامپ را به خارج ساختن آمریکا از برجام تشویق کردند. 

بخشی از مخالفیـن داخلـی بـرجـام نـيـز دقیقـا همین مسیر را همراه با مخالفیـن خارجی پیموده‌اند و هم اکنون نیز همانند آنها با احیـاء برجام مخالفند. بهانه‌گیری‌هایی از قبیل اینکه چرا با نصب دوربین‌ها در تأسيسـات کـرج موافقت کرده‌اید و چـرا از تحریم‌هـای برجامی سخن می‌گوئیـد، هرچند رنگ و لعـاب ظاهری خوبی دارند ولی در باطن از جوهر همسویی با مخالفین خارجی احیای برجام برخوردارند هدف اصلی اینست که مانع رفع تحریم‌ها شـوند. علـت اصلی اینست که ایـن هـر دو گروه از رفع تحريم‌هـا متضـرر می‌شـوند. مخالفان داخلـی احیاء برجام، همان کاسبان تحریم هستند حتی اگر چهره ظاهـری آنها چیز دیگری را نشـان دهـد و مخالفان خارجی برجام نیز با قدرتمند بودن و حل مشکلات بین‌المللی جمهوری اسلامی ایـران مخالفند. طرفه اینکـه‌ترامـپ هم بـا احیای برجـام و رفـع تحریم‌ها مخالف است و این دو گروه، در این ماجرا با ‌ترامپ همسـو و همداستان هستند. اگر هیچ دلیل دیگری بر درستی راهی که هیئت مذاکره‌کننده برجامی انتخاب کرده اسـت غیر از همین همسوئی ‌ترامپ‌های داخلی با دونالد ‌ترامپ و ‌ترامپ‌های خارجی وجود نداشت، همین همسـوئی برای اثبات ضرورت پیمودن این راه کافی بود؟

نویسنده این سرمقاله توضیح نداده که «احیای کدام برجام»؟ برجامی که آمریکایی‌ها می‌گویند خروج از آن اشتباه بوده و موجب شتاب گرفتن برنامه هسته‌ای ایران در کنار اهتمام به چاره‌اندیشی اساسی برای تحریم‌ها شده؟ یا برجامی که ادعا شد «همه تحریم‌ها در روز اول اجرای آن، بالمرّه(یکجا) لغو می‌شود و نه تعلیق»، اما برآیند آن در عمل موجب شد تحریم‌ها دو برابر شود؟

ثانیا موضع نظام و مسئولان با نگاه پادوهای غرب و اشرافیت غربگرا، زمین تا آسمان تفاوت دارد. موضع نظام و مسئولان آن که حتی در محافل غربی نیز به اعتبار تجربه به عهدشکنی آمریکا تایید می‌شود، این است که هدف از برجام لغو تحریم‌ها و انتفاع پایدار ایران بوده و نه تعلیق یک تحریم‌ و یک برچسب و بازگرداندن آن با بهانه و برچسب دیگر.

موضع صریح نظام این است که آمریکا باید تضمین بدهد خباثت عهدشکنی و نقض توافق را تکرار نمی‌کند. اما در مقابل، نه دولت ترامپ بلکه دولت بایدن است که طابق النعل بالنعل دولت ترامپ می‌گوید نه حاضر است تضمین بدهد و نه راستی‌آزمایی لغو تحریم‌ها را می‌پذیرد و اصرار دارد در همین اولین قدم، دست‌کم 500 تحریم پسابرجامی را که عملا انتفاع ایران از برجام را صفر می‌کند، دست‌نخورده نگه دارد. در این وضعیت، آیا نویسنده سرمقاله مذکور چه بداند و چه نداند، کارچاق‌کن دولت بایدن برای سرهم‌بندی دوباره توافق و بازگرداندن آمریکا به برجام و دسترسی دادن به مکانیسم ماشه (امکان بازگرداندن خودکار تحریم‌ها بدون نیاز به شورای امنیت) نیست؟!

اما تعبیر کاسبان تحریم، واقعا کاسب‌تر از مدعیان اعتدال و اصلاحات، چه کسی را می‌توان سراغ گرفت که هم (پس از شکست در فتنه 88) گرای تحریم‌های فلج‌کننده را به دولت اوباما داده باشند، و هم با ژست قهرمان شکستن تحریم‌ها از طریق مذاکرات، مصالح کلان ملی را پیش پای مطامع انتخاباتی خود قرار داده و پیشاپیش، دست طرف مذاکره‌کننده ایرانی را در مذاکرات کذایی 92 تا 94 بسته باشند؟!

 

نشریه وابسته به کنگره آمریکا در گزارشی تاکید کرد: ایران، دلایل خوبی برای اتخاذ موضع سختگیرانه در مذاکرات دارد.

تارنمای «هیل» در گزارشی که به مذاکرات وین اختصاص داشت، نوشت: چرا ایران توافق نمی‌کند؟ حکومت ایران در مذاکرات وین بر سر برنامه هسته‌ای خود خطی سازش ناپذیر را در پیش گرفته است. اگرچه این امر آمریکا و متحدانش را گیج و ناامید کرده، اما ایران، دلایل محکمی برای این موضع دارد.

ایران موفق شده تحریم‌های اقتصادی سخت آمریکا را که قرار بود جمهوری اسلامی را مجبور به سازش کند، پشت سر بگذارد. در همین حال، واشنگتن و متحدانش بر سر بهترین رویکرد در مقابل مذاکرات با تهران اختلاف نظر دارند. پس از سال‌ها جنجال توخالی، تهدیدهای آمریکا مبنی بر استفاده از نیروی نظامی برای فلج کردن برنامه هسته‌ای ایران فاقد اعتبار است. در همین حال، ایران در حال بررسی درگیری آمریکا با سایر تهدیدهای جهانی است و به وضوح همه آن را کاملاً اطمینان‌بخش می‌بیند. هیچ یک از این موارد برای امیدهای واشنگتن جهت احیای برجام و سپس مذاکره در مورد یک توافق گسترده‌تر که موضوعاتی مانند برنامه موشکی بالستیک تهران و حمایت آن از ترورسیم را پوشش دهد، خوب نیست.

درمیان نشانه‌های ضعیف از پیشرفت در مذاکرات وین، دولت بایدن در حال حرکت برای تشدید تحریم‌های آمریکاست. اما ایران معتقد است می‌تواند تحریم‌ها را پشت سر بگذارد و به پیشرفت‌های خود در برنامه‌های هسته‌ای و موشک‌های بالستیک ادامه دهد.

تصمیمات چین و ونزوئلا برای خرید نفت و گاز ایران و توافق ۴۰۰ میلیارد دلاری میان تهران و پکن که بر اساس آن چین در اقتصاد ایران سرمایه‌گذاری می‌کند و نفت ایران را خریداری می‌کند، مسیرهای مهمی را برای دور زدن تحریم‌ها در اختیار تهران قرار می‌دهد.

اسرائیل معتقد است که برجام برای جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای بسیار ضعیف و دارای نقص است، بنابراین با تلاش‌های آمریکا برای احیای آن مخالفت می‌کند و این مخالفت باعث افزایش تنش‌ها بین واشنگتن و تل‌آویو شده است. اسرائیل نگران است که آمریکا با لغو برخی تحریم‌ها در میان مذاکرات هسته‌ای موافقت کند. از سوی دیگر، کشورهای عرب حوزه خلیج‌فارس نگران ادامه تعهد آمریکا به محافظت از آنها هستند. بنابراین برای کاهش تنش با تهران وارد عمل شده‌اند.

جو بایدن چهارمین رئیس‌جمهور متوالی آمریکا است که اعلام می‌کند اجازه نخواهد داد ایران به سلاح اتمی دست یابد. وی همچنین چهارمین رئیس‌جمهوری است که در صورت بی‌نتیجه ماندن مذاکرات، به طور دایم به اقدام نظامی علیه ایران اشاره می‌کند. با این وجود، در طول این دوره، با وجود ادامه پیشرفت‌های هسته‌ای ایران، هیچ کدام از رؤسای جمهوری آمریکا اقدام نظامی علیه ایران را تایید نکرده‌اند. بنابراین از نظر تهران، تهدیدهای نظامی آمریکا، اعتبار خود را از دست داده‌اند.

ایران همچنین متوجه اختلاف میان اسرائیل و آمریکا شده است. چندی پیش نیویورک تایمز گزارش داد که آمریکا با تحویل هواپیما‌های سوخت رسان به اسرائیل مخالفت کرده است. همچنین آمریکا نتوانسته از هسته‌ای شدن کره شمالی جلوگیری کند و این شکست، تردید ایران در مورد توانایی آمریکا را افزایش داده است.

تهران در حال تماشای واکنش‌های آمریکا و غرب به افزایش حضور نظامی روسیه در امتداد مرز اوکراین و کسب اطمینان بیش‌تر در مورد واکنش آمریکا است.

تهران درباره برنامه هسته‌ای خود در خلأ تصمیم نمی‌گیرد. موضع سرسخت این کشور در مذاکرات وین نشان‌دهنده این اطمینان است که می‌تواند تحریم‌ها را پشت سر بگذارد. ایران همچنین تردید دارد که نتیجه جدی‌تری به‌دست آید. در حال حاضر، به نظر نمی‌رسد دولت بایدن کاری برای تغییر این محاسبات انجام دهد.

 

چاپ نقشه اهداف حمله احتمالی موشکی ایران به اسرائیل در روی صفحه یک روزنامه چاپ تهران، بازتاب گسترده‌ای در میان صهیونیست‌ها داشته است. 

به گزارش وب‌سایت «سندیکای خبری یهود»، سرلشکر «گیورا ایلند» رئیس سابق شورای امنیت ملی اسرائیل در مصاحبه با رادیو ارتش اسرائیل و در واکنش به اقدام روزنامه «تهران تایمز» در چاپ نقشه اهداف داخل اسرائیل برای حمله احتمالی ایران در واکنش به اقدام نظامی محتمل اسرائیل گفت: این اقدام یک جنگ روانی است

افزود: البته آنها برای انتخاب اهداف، دقت زیادی نکرده‌اند اما پیام ‌ترسناک آنها منتقل شده است. این یک جنگ روانی است. 

ایلند گفت: «ایران توانایی‌های محدودی در حمله مستقیم به اسرائیل از خاک خود دارد، اما توانایی آتش حزب‌الله لبنان و همچنین تلاش‌های ایران برای تسلیح نیروهای نیابتی در سوریه و غرب عراق، یک تهدید واقعی و جدی علیه اسرائیل است.»

تلاش این مقام امنیتی سابق رژیم صهیونیستی برای کاستن از هیبت قدرت بازدارندگی و تهاجم ایران در حالی است که اخیرا جان‌ هانا مقام سابق وزارت خارجه آمریکا در امور خاورمیانه (و مشاور ارشد دیک چنی معاون رئیس‌جمهور در دولت بوش) گفت: قدرت ایران در منطقه، موضوعی دلهره‌آور است. ایران اسرائیل را محاصره کرده است. کشور ۸۵ میلیونی ایران، یک قدرت موشکی به‌حساب می‌آید. ایران، اسرائیل را با حلقه آتش محاصره کرده است. هزاران موشک با دقت بالا به سمت اسرائیل نشانه گیری شده است. سامانه چندلایه گنبد آهنین توانایی مقابله با حملات موشکی دقیق و همه‌جانبه ایران را ندارد.

همچنین «کنستانتین سیوکوف» معاون رئیس آکادمی ‌موشکی روسیه اخیرا تصریح کرد: ایران موشک‌هایی در اختیار دارد که از دقت بالایی در نقطه‌زنی برخوردار هستند. این توانمندی، هنگام موشک‌باران پایگاه‌ آمریکایی عین‌الاسد نمایان شد. مقابله با این موشک‌ها در توان اسرائیل نیست. اسرائیل امروز سامانه‌های پدافند هوایی یا سامانه‌های پدافند موشکی را که بتواند با این موشک‌ها مقابله کند، در اختیار ندارد. بر این اساس، حمله موشکی ایران به این سامانه‌ها و راکتورهای هسته‌ای اسرائیل، سرزمین کوچک اسرائیل را به محلی غیرقابل سکونت تبدیل خواهد کرد. نکته دیگری که می‌خواهم بگویم این است که ایران در زمینه نظامی یکی از قدرت‌های پیشرفته و پیشرو و جزو چهار کشور اول تولیدکننده سامانه‌های موشک در دنیاست.

یادآور می‌شود گنبد آهنین صهیونیست‌ها در جنگ اخیر نتوانست در برابر حملات راکتی و موشکی مقاومت فلسطین به‌عنوان ضعیف‌ترین حلقه مقاومت اسلامی در منطقه موفق عمل کند و طبیعی است که در برابر شلیک پرحجم ده‌ها هزار موشک ظرف چند روز، به آبکش تبدیل شود!

 

یک حامی دو آتشه برجام در گذشته، به جای عبرت گرفتن از کلاهبرداری آمریکا می‌گوید: ایران و آمریکا باید در مذاکرات این موضوع را به رسمیت بشناسند که تمام خواسته‌هایشان محقق نخواهد شد.

حسن بهشتی‌پور به ایلنا گفت: من امیدوارم این موضوع به رسمیت شناخته شود که قرار نیست هر آنچه ایران می‌خواهد به آن برسد یا قرار نیست هرچه آمریکا می‌خواهد محقق شود. قرار است دو طرف به خواسته‌های همدیگر توجه کنند، به‌خصوص به خطوط قرمز دو طرف احترام گذاشته شود و پس از آن راجع به موضوعات قابل مذاکره که می‌توان در مقابل آن انعطاف داشت، کوتاه آمد و به راه‌حل رسید. لازم است سریع‌تر به نتیجه برسند که هرچه این تسریع بیشتر باشد کمک می‌کند تا میزان فشاری که روی ایران از لحاظ اقتصادی هست، کاهش پیدا کند. 

وی افزود: حال چه ما بخواهیم این را رد کنیم یا به قول بعضی‌ها آن را آدرس دادن به دشمن بدانیم مشکلی را حل نخواهد کرد؛ طرف مقابل کاملاً از جزئیات وضعیت اقتصادی ما باخبر است. موضوعی نیست که امروزه بتوان آن را پنهان کرد. عالم و آدم می‌دانند که تولید ناخالص داخلی ایران کاهش پیدا کرده و این چیزی نیست که بتوان آن را مخفی کرد. عالم و آدم می‌دانند که تورم و بیکاری افزایش پیدا کرده است، اما اینها دلایل گذشت ایران از خطوط قرمزش نیست که یا غنی‌سازی را کنار بگذارد یا بگوید که نمی‌خواهد تحریم‌ها را لغو کنید اما ایران می‌تواند این خواسته را مطرح کند که به جای رفع یک‌ باره تحریم‌ها، به تدریج این اتفاق بیفتد؛ منتها سقف شروع و پایان آن هم کاملاً مشخص باشد و اینکه چقدر طرف مقابل از خودش انعطاف نشان می‌دهد خیلی تعیین‌کننده است؛ ما باید ببینیم طرف مقابل آمادگي گذشتن از خواسته‌هایی که از نظر ما ناحق هست را دارد یا خیر و آیا می‌خواهد بگوید مرغ یک پا دارد؟!

اظهارات آقای بهشتی‌پور، مخاطب را به یاد ادای بی‌طرفی سازمان ملل هنگام جنگ تحمیلی رژیم صدام علیه ملت ایران می‌اندازد که همزمان با جنایات صدام و حملاتش به ایران، طرفین را به خویشتنداری دعوت می‌کرد! البته تفاوت آقای بهشتی‌پور با مقامات سازمان ملل این است که او ایرانی است. ضمن اینکه امثال آقای بهشتی‌پور، در توجیه تله برجام و گرفتار کردن کشور، یک‌بار ایفای نقش کرده و مقصرند اما بدون جبران این خط همچنان اصرار دارند که بگویند که طرفین با هم کوتاه بیایند، و طبیعتا چون آمریکا به اعتبار سابقه‌اش، اهل کوتاه آمدن نیست. مگر اینکه سنبه طرف مقابل خود را پرزور ببیند - بنابراین توجیه امثال آقای بهشتی‌پور در عمل چیزی جز این نیست که ایران پس از خسارت بزرگ برجام، حتی از حقوق برجامی اندک خود نیز کوتاه بیاید! اینکه قرار نیست هر آنچه یکی از دو طرف می‌خواهد، محقق شود، مربوط به قبل از برجام و همچنین درباره معاملاتی است که طرفین سود می‌برند، و نه مذاکره‌ای که درباره حقوق مسلم یک طرف انجام می‌شود. آیا انعطاف از این بیشتر و غیرعقلانی‌تر که تیم مذاکره‌کننده دولت روحانی پذیرفت همه امتیازهای (95 درصد برنامه هسته‌ای) را کمتر واگذار یا تعلیق کند و با این وجود، وعده‌های نسیه‌ای بگیرد که همگی زیر پا مانده و به‌جای 700 تحریم، 1500 تحریم سبز شد؟! منظور آقای بهشتی‌پور در این شرایط از کلمه غلط‌انداز «انعطاف» چیست؟!

از سوی دیگر همین ادبیات ما بیچاره‌ایم و بدبختیم و خزانه خالی است و... بود که دست تیم مذاکره‌کننده را در سال 92 کلا بست و تبدیل به طرف بیچاره و التماس‌کننده‌ای کرد که هرچه به او به عنوان صدقه بدهند، زیاد هم هست! خروجی آن روند هم که در قالب عهدشکنی کامل غرب و نگاه داشتن دولت روحانی در برجام (اجرای یکطرفه تعهدات) و بی‌ثباتی بیشتر اقتصادی رو شده است.

نکته سوم این است که لغو تدریجی تحریم‌ها همان کلاهی است که در برجام سر تیم ظریف گذاشته شد و به مرور معلوم شد بسیاری از تحریم‌ها برداشته نشده یا آمریکا کارشکنی می‌کند. اما این‌بار ایراد بزرگ‌تر این است که آمریکا می‌خواهد با دادن خرده امتیازاتی، بتواند دوباره به برجام برگردد و دسترسی به مکانیسم برجام برای بازگشت خودکار تحریم‌ها داشته باشد.