kayhan.ir

کد خبر: ۲۱۵۵۹۸
تاریخ انتشار : ۰۵ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۲۲:۱۴
نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای

درک مدعیان اصلاحات از دیپلماسی /ذوق‌زدگی، اعتماد و اتکاء به غرب





سرویس سیاسی -
روزنامه ایران دیروز طی گفت‌وگویی مدعی شد: «الان یک جریان متنفذ می‌گوید دیپلماسی را کنار بگذاریم و اگر برخورد هم شد از آن استقبال می‌کنیم. البته در این بین شاید از همین گرایش، گروه‌هایی بیایند و مثلا بگویند به اعتبار اهمیت دادن به رابطه با چین و روسیه ما مخالف دیپلماسی نیستیم و این را یک اتهام علیه خود بدانند. اما واقعیت این است که ما وقتی از دیپلماسی سخن می‌گوییم از مجموع کنش‌های سیاسی حرف می‌زنیم که مانع هزینه‌های گزاف و برخوردهای خشن شود. وقتی کشور ما از یک جبهه و سمت استعداد چنین تهدیدی دارد، اینکه بگوییم ما در سمت دیگر می‌خواهیم تعامل کنیم و این سمت مهم نیست، معنایش اهمیت دادن به دیپلماسی نخواهد بود بلکه این عین یک رفتار ضد دیپلماتیک است، چون تعادل ندارد... یک جریان در صحنه انتخابات به صورت تمام قد به دیپلماسی خواهد تاخت و این را هم خواهد گفت که از هیچ مواجهه‌ای نباید ترسید. این جریان الان در موضع حمله قرار دارد و جریان اعتدالگرا و اصلاح‌طلب در موضع دفاع در برابر این حمله.»
ادراک افراطیون مدعی اصلاحات - اعتدال از دیپلماسی، بزک و التماس و اعتماد و اتکاء به غرب است و وقتی رویه مضحک‌شان به انسداد و شکست رسیده، از فرط بی‌مایگی و نداشتن فرهنگ مسئولیت‌پذیری، منتقدان و جریان انقلابی را مخالف دیپلماسی جا می‌زنند! و حال آنکه جریان انقلابی با دقیق‌ترین تحلیل‌ها، رعایت قواعد نگارش توافق را تذکر و وضعیت فاجعه‌بار ناشی از رویکرد غلط دولت را هشدار داد اما به جهنم حوالت داده شد. در همین حال، عده‌ای حتی ترجمه برخی کلمات در برجام را نیز متوجه نبودند. مدعیان اصلاحات به سبب سند جامع همکاری ایران و چین و همکاری‌های چند جانبه با روسیه، اتهام نگاه تک بعدی می‌زنند و این در حالی است که آمریکا و اروپا علیرغم گرفتن امتیازات فراوان و نقد از این طیف، تحریم‌های چند برابری را به ملت تحمیل کردند.
منطقی‌ترین پرسش؛ محاکمه و مجازات شماست
حسین موسوی تبریزی از مدعیان اصلاحات دیروز در روزنامه آرمان نوشت: «می‌توان معاشرت ایران با دنیا را به رفراندوم گذاشت. ما می‌توانیم مطابق قواعد بین‌الملل با دنیا گفت‌وگو کرده و حق خود را بگیریم یا اینکه تنها به دنیا پیام مجادله بفرستیم. نمی‌توان گفت مرگ بر آمریکا نگویید، زمانی که آنان به ما هجمه وارد می‌کنند، ما نیز مقابله به مثل می‌کنیم اما زمانی که راه درستی در مسیر مذاکره وجود دارد، نباید آن را با برخی اقدامات مختل کرد. همه می‌دانند و واقعیت این است که وزارت امور خارجه بدون اجازه رهبری یک خط توافق را نیز امضا نخواهد کرد.»
اگر قرار است رفراندومی صورت بپذیرد، عاقلانه‌ترین و قانونی‌ترین پرسش رفراندوم باید این باشد که آیا مدعیان اصلاحات - اعتدال و مسببان گرانی و فساد و تحریم و ترور و توقف برنامه هسته‌ای که با وعده حل همه مشکلات با مذاکره و اعتماد به غرب، فجایع سنگین به مردم تحمیل کردند و ظرفیت‌های عظیم ملی را بر باد دادند اما با فرار به جلو تقلای تحریف افکار عمومی و فرار از مسئولیت دارند، باید محاکمه و مجازات شوند یا خیر؟!
ادعای مضحک و تکراری نویسنده درباره عدم امضای یک خط توافق بدون اجازه رهبری، در حالی است که ظریف به عبور از خط قرمزهای نظام در مذاکرات منتهی به برجام اعتراف کرد و اگر چنین ادعایی درست بود، رهبر انقلاب شروط 9 گانه برای برجام نمی‌گذاشتند.
بهره‌برداری انتخاباتی مدعیان اصلاحات از مذاکرات وین
روزنامه همدلی در گزارشی با عنوان «چراغ سبز وین به چهارراه ‌استانبول» سعی کرد، کاهش مقطعی و نسبتاً معمولی نرخ دلار را به مذاکرات کمیسیون مشترک برجام در وین ربط دهد و از رهگذر آن از فضای سیاسی نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری، بهره‌برداری انتخاباتی کند.
همدلی نوشت: «چهارراه‌استانبول این‌روزها بیشتر از همیشه در مدار اتفاقات سیاسی قرار گرفته است. در حالی خبرهای سیاسی حکایت از جدی‌تر شدن مذاکرات در وین می‌کنند که هنوز نتیجه قطعی از این توافق حاصل نشده، اوضاع ارزها در چهارراه‌استانبول خبرساز شده و دلار از 25 یا 26 هزار تومان هفته‌های قبل فاصله گرفته است. این کاهش قیمت از اواخر هفته گذشته شروع شده و تا همین دیروز هم ادامه داشت.»
شایان ذکر است که تلاش مدعیان اصلاحات برای گره زدن مشکلات به مذاکرات در حالی است که پیش از این، سفیر فرانسه در ایران طی مصاحبه‌ای با روزنامه کار و کارگر اذعان کرد که «هدف ما احیای برجام پیش از انتخابات ایران است»!
رونمایی از رویکرد اصلاحات: بی­‌تصمیمی می­‌تواند تصمیم خوبی باشد!
وضعیت امروز روزنامه‌های اصلاح‌طلب وضعیتی قابل تامل و دیدنی است. آنها از طرفی با حجم بدعهدی‌های غرب مواجهه هستند که دیگر نمی‌توانند برای آنها توجیه تراشی کنند و از سمتی همچنان دوست دارند هیزم ببرند و زیر دیگ پلوی سفارت غربی‌ها روشن باشد.
در سرمقاله دیروز شرق آمده بود: «یاد بگیریم که گاهی گزینه‌ای نداریم؛ پس هیچ تصمیمی نگیریم. «بی‌تصمیمی» می‌تواند تصمیم خوبی هم باشد.»
در این باره باید گفت که ملت تبعات این رویکرد شما را در هشت سال گذشته دیده‌اند. می‌توان گفت عدم تصمیم گیری برای مشکلات و موانع در میان طیف اصلاح‌طلب پر کاربردترین رویکرد است.
در ادامه این نوشتار آمده: «نباید کرد»‌هایی برای ارتباط با چین و روسیه تعیین کنیم. از پیش برای خود خط قرمزهایی سلبی مشخص کنیم تا در هنگام «فرسایش دیپلماسی» از آن گذر نکنیم. مثلا در موضوع روابط با روسیه و چین از خود بپرسیم که تفاوت همکاری و تبعیت چیست؟ مرز این دو کدام است؟ تا کجا نباید رفت؟»
حیرت آور است که غرب بدعهدی کرده است و طیف اصلاح‌طلب دنبال تعیین خط قرمز برای شرق هستند. نویسنده برای ادعای «تبعیت» اگر مصداقی داشت، قطعا ذکر می‌کرد و این یعنی به نوعی تبرئه کردن آن کسانی که در برجام در مورد ایران بدعهدی کردند.  این سرمقاله افزوده است: «نباید نمایندگان برجامی خود را در مذاکرات تخریب کرد. حد و مرزی برای اختلافات جناحی قائل شوید. گوشت هم را می‌خورید استخوان هم را دور نیندازید. افکار عمومی را در موضوع برجام نباید به «کودکان ریشوی تلویزیون» یا «مداحان» یا سخنرانان و مجریان بی‌تعهد، شهرت‌طلب و بی‌مسئولیت سپرد!»
طیف اصلاح‌طلب هیچ میانه و فهمی از نقد ندارد. بنابراین آنچه به عنوان نقد گفته می‌شود، معادل تخریب می‌گیرد و گاهی هم کسانی را که برای فرهنگ و اقتصاد و تمامیت ارضی ایران شمشیر را از رو بسته بودند و یا بسته‌اند زبان به تعریف و تمجید می‌گشاید.
این جماعت باید به جامعه بگوید آیا آنچه منتقدان از آن بیم می‌دادند رخ داد یا نه؟ جواب پر واضح است پس چگونه و با چه رویی همچنان نقد منتقدان برجام را تخریب می‌نامند؟