سرویس سیاسی-

روزنامه سازندگی روز پنجشنبه در یادداشتی به قلم صادق زیباکلام نوشت: برخی این روزها این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا ما دچار عارضه بی‌دولتی شده‌ایم؟ مهم‌ترین شاهد این مدعا بلاتکلیفی بخش‌های مختلف در کشور است؛ از وضعیت مبارزه با کرونا گرفته تا بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها؛ از سیاست خارجی گرفته تا اقتصاد، به نظر می‌رسد که همه در نوعی وضعیت معلق‌گونه قرار گرفته‌اند و منتظر یک فرمان واحد هستند، فرمانی که البته به آنها نمی‌رسد. همین وضعیت است که قوه مجریه را متناظر به بی‌قدرتی می‌کند و چنین نشان می‌دهد که گویی فرمان دولت یا در دستش نیست یا آن را رها کرده است. مردم نیز در مواجهه با این وضعیت این سؤال به‌ظاهر عامیانه اما مهم را می‌پرسند که «دولت کجاست؟»
در بخشی از این مطلب آمده است: «این وضعیت از سال دوم دولت آقای روحانی شروع شد. دلیل ظاهری آن تحریم‌های آمریکا بود. کارشکنی‌های ترامپ و خروجش از برجام تیر شلیک به دولت بود. اما آنچه امروز می‌بینیم فقط به دلیل تحریم‌ها نیست. افرادی در دولت بودند و هستند که می‌توانستند بهتر عمل کنند.»
سازندگی افزوده است: «آن برنامه روحانی که در سال 92 یا 96 دیدیم و اعلام شد، با آنچه امروز می‌بینیم به کل تغییر کرده است. ما روحانی را با فرمول و چشم‌انداز 92 یا 96 می‌دیدیم اما اکنون برنامه او آن چیزی نیست که بود!»
بدشانسی یا بی‌تدبیری؟
از سوی دیگر اما روزنامه دولتی ایران در گزارش روز پنجشنبه خود نوشت: کمتر از یک سال دیگر دولت روحانی بایستی پرونده هشت سال فعالیت خود را ببندد و کلید دولت را به منتخب ریاست جمهوری دوره سیزدهم بدهد. دولت یازدهم و دوازدهم سخت‌ترین روزهای خود را در حوزه اقتصادی سپری کرد و به قول خیلی از کارشناسان، دولت روحانی بدشانس‌ترین دولت بوده است چرا که در این مدت اتفاق‌هایی در کشور رخ داد که هیچ زمان قابل پیش‌بینی نبود. از سیل و زلزله گرفته تا تحریم‌های بسیار ظالمانه و شیوع بیماری چون کرونا.
ارگان دولت افزود: در این میان دولت عزم خود را جزم کرده است که برای یک سال آینده طبق یک نقشه راه حرکت کند و به مواردی چون مدیریت هزینه، مولد‌سازی دارایی‌ها، فروش سهام و اموال مازاد، ثبات در بازارهای مالی، کنترل نقدینگی، حمایت از تولید، افزایش نرخ اشتغال و تکیه بر درآمدهای مالیاتی بیش از گذشته بپردازد. بخش خصوصی هم بر این امر تاکید دارد که دولت می‌تواند از چالش‌های به وجود آمده عبور کند و روزهای پیش رو را از دست ندهد. فعالان اتاق بازرگانی در گفت‌و‌گو با روزنامه ایران اصرار بر این دارند که دولت تمام همّ و غم خود را برای تولید و صادرات بگذارد تا از فشارهای تحریم و تورم کاسته شود.
گفتنی است، چنگ زدن حامیان دولت و مدعیان اصلاحات به بهانه‌های واهی نظیر بدشانسی، تحریم، سیل، دولت قبل از روحانی و... مسئله‌ای است که از تقلای آنان برای فراری دادن دولت از پاسخگویی و مسئولیت‌پذیری نشأت می‌گیرد.
این در حالی است که دولت با اعتماد به دشمن و رفتار برجام زده خود، فرصت‌های بسیاری برای شکوفایی اقتصادی را سوزانده است. دولت از ابتدا می‌توانست عرصه مسکن را فعال و 250 شاخه شغلی و صنعتی را رونق دهد، می‌توانست نقدینگی را به بخش‌های مولد اقتصادی هدایت کند و تولید را جهش دهد، می‌توانست سهمیه‌بندی بنزین را حذف نکند، می‌توانست حقوق‌های نجومی پرداخت نکند، می‌توانست به ذخایر طلا و دلار چوب حراج نزند، می‌توانست به نظرات کارشناسان توجه کند، می‌توانست به تعامل و تجارت با همسایگان بها دهد و اقتصاد کشور و فرصت‌های شکوفایی را معطل وعده‌های پوچ غرب نکند. عدم اهتمام دولت به موارد فوق، گواهی می‌دهد که وضع موجود نه پیامد بدشانسی دولت که ناشی از بی‌تدبیری است.
نعل وارونه بانیان وضع موجود برای فرار از پاسخگویی
هدايت‌ا... آقايي از دستگیرشدگان فتنه 88 در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت:«با وضعي که به‌وجودآمده ديگر به‌راحتي نمي‌توان اعتماد مردم را برگردانند. مردم بازيچه نيستند تا به هر شکلي بتوان آنها را بازي داد. در سال 92 وقتي اصلاح‌طلبان از آقاي روحاني حمايت کردند اميد بر اين بود که اين رئيس‌جمهور اختياراتي داشته و بتواند درباره تصميم‌گيري‌هاي کلان موثر باشد و از اين منظر به راي مردم احترام گذاشته شود اما به نظر مي‌رسد جريان‌هايي در داخل کشور هستند که نمي‌خواهند راي مردم به کرسي بنشيند و درصددند با روش‌هاي اقتدارگرايانه رفتار کنند. از طرفي درخصوص اختيارات رئيس‌جمهور به نظر مي‌رسد شايد اصلاح‌طلبان در سال 92 درباره اين محک زدن دچار خطا و اشتباه شدند و بايد در همان زمان اين مسائل را مطرح مي‌کردند و اعلام مي‌شد که رئيس‌جمهوري با اين ميزان اختيارات مي‌خواهند و نظام مي‌پذيرفت يا قبول نمي‌کرد. به‌هرحال اصلاح‌طلبان از وقوع بي‌اعتمادي جلوگيري نکردند و وضع امروز پيش آمد که اگر آگاهانه رخ داده بسيار ناپسند است و اگر غيرآگاهانه روي داده است يا مردم اصلاح‌طلبان را مي‌بخشند يا نمي‌بخشند اما اين اعتمادي که از دست رفت به‌راحتي برنمي‌گردد و در انتخابات آينده شاهد آثار آن خواهيم بود».
آقایی در ادامه گفت:«ما در اين دوره چه مي‌توانيم بگوييم؟! حتي اگر رئيس دولت اصلاحات نيز به ميدان بيايد شايد در بسياري زمينه‌ها از جمله چينش دولت، انتخاب افراد و برخي تصميم‌گيري‌ها تغييري حاصل نشود. ولي اين مسائل درصد کمي از نقش دولت را دربرمي‌گيرد. چه رئيس دولت اصلاحات و چه نخست‌وزير دولت دفاع مقدس و چه هر شخصيت ديگري که در مقام رياست‌جمهوري باشد اگر رئيس‌جمهور به حاشيه برود و تصميمات کلان در ساير نهادها و ارکان قدرت رقم بخورد و نهادهاي موازي در تصميم‌گيري دخالت کنند کاري از پيش نمي‌رود. ما مي‌بينيم که روساي‌جمهور رفته‌رفته به چرخ پنجم نظام تبديل مي‌شوند و تصميم‌گيري‌ها در نهادهايي جز دولت است».
برخلاف ادعای این فعال فتنه 88، اتفاقا رئیس‌جمهور و قوه مجریه اختیارات و امکانات بسیار گسترده‌ای دارد. برای همین است که هر بار در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، طیف مدعی اصلاحات خود را به آب و آتش می‌زند.تجربه ثابت کرده است که طیف مدعی اصلاحات، نه جنبه شکست در انتخابات را دارد و نه ظرفیت پیروزی در انتخابات. اگر در انتخابات شکست بخورد، با دروغ تقلب، کشور را ماهها دچار آشوب و التهاب می‌کند و اگر در انتخابات پیروز شود، با دروغ کمبود اختیارات، به مطالبات مردم دهن‌کجی کرده و از انجام وظایف خود شانه خالی می‌کند.
اصلاح‌طلبان باید از مردم عذرخواهی کنند
روزنامه شرق در شماره پیشین خود گفت‌وگویی را با «حسین مرعشی» سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی (از جمله احزاب اصلاح‌طلب) منتشر کرده و در اشاره‌ای که در ابتدای آن آمده شرق تاکید کرده: «معلوم نیست اصلاح‌طلبان سرمایه اجتماعی سابق را دارند یا خیر؟ از طرفی هنوز سیاست روشنی درباره چگونگی حضور در انتخابات یعنی متکی بر هویت اصلاح‌طلبی یا استمرار سیاست ائتلافی وجود ندارد.»
سپس سخنگوی کارگزاران تصریح کرده: «واقعا ما یعنی همه نیروهای سیاسی از اصلاح‌طلب گرفته تا اصولگرا[!!] باید از مردم عذرخواهی کنیم، ما به مردم بدهکاریم و تنگ‌نظری‌های حزبی و جناحی[!!]، تشخیص بدِ اولویت‌ها[!!]، مسامحه‌کاری‌ها و توصیه به حمایت از افرادی که قادر به حل مشکلات مردم نبودند[!!]، همه و همه ما را به مردم بدهکار کرده است. واقعیت این است که همه ما باعث تشدید مشکلات کشور شدیم. ما همه مقصریم و نباید طلبکار باشیم. کارگزاران هم در این تقصیر سهم دارد...»
اینکه مرعشی نام اصولگرایان را نیز در کنار اصلاح‌طلبان آورده برای خالی نبودن عریضه از نامی به جز اصلاح‌طلبی است، وگرنه آیا شاهد تنگ‌نظری‌های حزبی و جناحی در انتخاب شهردارتهران توسط اصلاح‌طلبان نبودیم؟! آنها از ابتدا محسن‌هاشمی را که هم تجربه کار در حوزه شهری و مترو را داشت و دانش این کار را فقط به این خاطر که اگر او شهردار شود آنگاه نفر 31در انتخابات شورای شهر تهران باید به این شورا راه می‌یافت که یک اصولگرا به نام چمران بود؛ آیا این تنگ نظری حزبی و سیاسی نیست؟!
تشخیص بد اولویت‌ها را خود مرعشی پاسخ داده و به همقطاران خود در اصلاح‌طلبان یادآور شده که اولویت امروز جامعه معیشت است نه توسعه سیاسی و امثالهم وگرنه اصولگرایان که سالهاست بر اینکه معیشت اولویت جامعه است فریاد کشیده‌اند.
در‌باره «مسامحه‌کاری‌ها و توصیه به حمایت از افرادی که قادر به حل مشکلات مردم نبودند» که دیگر نیازی به توضیح نیست و همه می‌دانند اصلاح‌طلبان اصلی‌ترین عامل وضعیت امروز هستند با حمایت صددرصدی از دولت تدبیر و امید.
مرعشی در ادامه در مورد اینکه اصلاح‌طلبان اولویت شناسی ندارند گفته: «من به عنوان سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی فریاد می‌زنم که توسعه اقتصادی اولویت ایران است و تا این موضوع حل نشده، توسعه سیاسیِ مورد درخواست بخش روشنفکری جریان اصلاحات هیچ جایگاهی ندارد.»